Door artistiek programmeur Anne Leijdekkers
Het is een druilerige maandagmiddag en ik spreek Zoë via Skype. We hebben elkaar al even niet meer gesproken, de vakanties kwamen er tussendoor.
Ter illustratie laat ze voor de camera van haar laptop wat schetsen zien van de ontwikkeling van haar werk. Ik zie nauwkeurige tekeningen en foto’s van vormen en materialen, die gelijk intiem, aards en esthetisch aanvoelen. Ze laat zich daarbij duidelijk inspireren door de architectuur van de Gertrudiskerk.
Aan de hand daarvan vertelt ze me over de verschillende verwoestingen en veranderingen die de kerk heeft ondergaan, waaronder plunderingen tijdens de 80-jarige oorlog, branden, beschietingen en onvoltooide bouwprojecten eeuwen geleden. Het gebouw is een samengekomen geheel van verschillende stijlen en verhalen. Dat intrigeert Zoë. Ze noemt het woord breekbaar en samenkomen meerdere malen. Het gebouw staat er nu zoals het is, maar als je goed kijkt is het inderdaad een fragiele samenkomst van omstandigheden. De kerk zal in beweging blijven, en blijven reageren op de tijd.
De totaalervaring waar Zoë naartoe werkt heeft iets weg van een ritueel, gemaakt voor de individuele toeschouwer die in de Gertrudiskerk komt luisteren naar de muziek van Remy van Kesteren. Het werk van Zoë zich richt naar de toeschouwer zelf, maar komt later weer samen in een geheel van individuele ervaringen. Net zoals de levensloop van de kerk.
Het kunstwerk wat ze maakt voor PopMonument in de Gertrudiskerk is te beleven op 12 september tijdens het concert van REMY. Er zijn nog een paar kaartjes te koop.
