Moss

Moss wordt in 2003 opgericht en speelt vanaf de eerste dag mee in de indie-eredivisie. Dit doet de band met ijzersterke songs en een veelzijdige sound die door zowel fans als critici zeer worden gewaardeerd. Van indierock tot psychedelica. Modern en tijdloos tegelijkertijd. Moss brengt een uniek geluid ten gehore en weet zichzelf steeds weer te vernieuwen en te verbeteren. Bij iedere plaat die de band uitbrengt ontpopt Moss zich keer op keer als een herboren koersbepalende act. De warme, charmante pop van het debuut ‘The Long Way Back’ (2007), de bevlogen doorbraak ‘Never Be Scared / Don’t Be A Hero’ (2009), het beklemmende, elektronica-getinte ‘Ornaments’ (2012), de schimmige, krautrock-georiënteerde vierde langspeler ‘We Both Know The Rest Is Noise’ (2014), de sobere, elementaire pracht van ‘Strike’ (2017) en de internationale sound van ‘HX’ (2022).

Over HX, de nieuwe plaat
De elfstedentocht is te onzeker. Een nieuwe James Bond te zeker. Moss is meer als die reizende oom. Je weet nooit wanneer hij langs komt, maar als ie er is hangt iedereen meteen aan zijn lippen. Het eerste wat opvalt bij het luisteren naar de nieuwe liedjes van Moss is de rust in het geheel. Dit is geen bij elkaar geraapt gelegenheidsalbum. Dit is een band die een levenswerk aflevert. Een band die elkaar na jaren weer gevonden heeft in de studio. En wat voor studio! De albumtitel HX verwijst naar Hoogcruts, de naam van een eeuwenoud, Zuid-Limburgs klooster dat vele verwoestende branden gekend heeft, maar evenzovaak weer herrees. “Metafore!” zou Il Postino nu roepen. Moss is terug.

Het is een album geworden over verlies, tegenslag, afscheid, maar uiteindelijk ook acceptatie. Met als resultaat dat de muziek meer op het gemoed lijkt te rusten dan te drukken. Het is veilig achterom kijken wanneer er een nummer als Salt opstaat. Maar de beste liedjes ontstijgen hun thematiek, die gaan een eigen leven leiden. Around is zo’n liedje. Het heeft de kenmerkende upbeat indie grooves van Nederpop klassiekers als My Decision, maar had ook niet misstaan op In Rainbows. Dat terwijl een nummer als Beginning dan weer zo door Drake gesampled kan worden. En dan hebben we de geboren single Before It’s Gone nog geeneens benoemd! Arne van Petegem is net als op Strike de producer en Bob Gibson na acht jaar weer de gitarist. “I Need You Here” zingt Marien op het hunkerende Save Me. Heeft ie het over zijn band? Over zijn moeder? Over ons? Melancholie is voor even je vriend en niet je vijand wanneer HX van Moss opstaat. Een bijzonder welkome bijwerking van een prachtig album in een ingewikkelde tijd.