Milo Meskens

2021. Le nouveau Milo Meskens est arrivé. Tussen Meskens’ debuutsingle ‘Here With Me’ (2016) en de vooruitgeschoven single ‘Fool’ uit de langverwachte tweede plaat ligt vijf jaar. Is dat lang? Neen, maar het heeft Milo Meskens wél de ruimte en de tijd gegeven om zijn muzikaliteit helemaal te ontplooien en te verfijnen. Meer dan ooit profileert hij zich als een volbloed muzikant-met-grote-ambities, een van het kaliber dat zelf een studio bouwt, en voor zijn nieuwe plaat – dankzij een bewonderenswaardig werkethos – 300 songs bij elkaar schreef.

Toen Meskens in 2018 ‘Contrast’ op de wereld loste, sloten pers en publiek ’s mans uitgekiende popsongs in het hart. Hij beleefde het succes ten volle en genoot van het moment. Terwijl hij met ‘Contrast’ de hort op ging, beet het leven hem in de kuiten. De muze klopte aan, Meskens liet ze binnen, en ging aan de slag. Dag en nacht. Het resultaat? Meer levenservaring en meer soul. Of noem het ‘eelt op de ziel’.

Milo Meskens: “Je kunt gerust spreken van een ‘coming of age’-plaat, ja. Het leven van alledag heeft de thematiek van de songs heel erg beïnvloed. Er zit meer melancholie in, meer diepgang. De songs weerspiegelen meer dan ooit wie ik als muzikant wil zijn.”

Het valt op. Met meer dan twintig jaar gitaar in de vingers toont Meskens in ‘Fool’ alvast eens en voor altijd wat voor een virtuoos gitarist hij is. De gitaarsolo op het eind – en lang uitgesponnen outro – snijdt, en versterkt de boodschap met krachtige uithalen: ‘speel niet met mijn voeten’. Het mag duidelijk zijn, de nieuwe Meskens is rijker, dieper en laat een volwassener geluid horen. Afgelopen met de brave pop, dus, een beeld dat niet strookt met de mens Meskens. Die beweegt zich minder aan de oppervlakte, zoekt achter het behang. Meskens schuwt de grote gevoelens niet, noch de moeilijker thema’s, zoals in ‘Daddy Issues’, waarin ‘trauma en opvoeding’ centraal staan of hoe oud verdriet en issues doorwerken van de ene op de andere generatie.

“Voor de opname van deze plaat wilde ik het iets anders aanpakken dan bij ‘Contrast’. Ik heb gezocht naar muzikanten met wie het klikte, ook los van de muziek. James Williams, de drummer van onder andere Amos Lee en TheColorGrey, openbaarde zich als een echte groovemachine die elke song tot een hoger niveau tilde. Hij vormt een prachtige tandem met Victor Defoort, de bassist, die ook bij Roméo Elvis de honneurs waarneemt. Hun gecombineerde talent geeft de songs meer dynamiek, meer groove en een zekere bluesiness.”

Het mag duidelijk zijn, ‘the artist as a young man’ is uitgegroeid tot een artiest pur sang die zijn muzikaliteit mooi etaleert, en alle kansen grijpt om zijn ambities waar te maken.